روزنامه نگاران و اعضای جامعه به طور یکسان نگران این پروژه هستند. برخی استدلال کردند که مقیاس و گسترش سریع این پروژه به این معنی است که حریم خصوصی داروینی ها را از طریق نظارت شدید از بین می برد.
پویایی قدرت موجود و نابرابری های ساختاری را نمی توان با نصب برخی سیستم های دیجیتال جدید و اعلام ورود شهر آینده پاک کرد. در عوض، سیستم‌های جدید می‌توانند این پویایی‌ها را سخت‌تر ببینند و در عین حال آنها را عمیق‌تر کنند.
شهرهای تسخیر شده
و در نهایت اینکه فناوری‌ها راه‌های ساده و غیرسیاسی برای تغییر شهرها هستند.
آن‌چه برای شهر تسخیر شده اتفاق می‌افتد، بر اساس زمینه‌ای که سیستم‌های شهری هوشمند در آن مستقر شده‌اند، شکل می‌گیرد.
همانطور که گاوین اسمیت و پت اومالی، جامعه شناسان ANU اشاره کرده اند، معرفی اقدامات نظارت دیجیتالی جدید در داروین، نگرانی های خاصی را برای گروه های در حال حاضر به حاشیه رانده شده است. بیشترین آسیب احتمالاً بومیان و جزیره نشینان تنگه تورس هستند که در حال حاضر به طور نامتناسبی هستند. هدف قرار گرفته است، جرم انگاری شده است و زندانی.
شورای شهر داروین سال گذشته شبکه ای متشکل از صدها دستگاه جدید را در مرکز شهر نصب کرد. این شبکه از چراغ‌های «هوشمند»، حسگرهای محیطی و دوربین‌های ویدئویی طراحی شده است تا به شورا قدرت بیشتری برای نظارت و مدیریت مکان‌های شهری – و افرادی که در آنها اشغال می‌کنند – بدهد.
این مثال‌ها نشان می‌دهند که چگونه بی‌طرفی تصور شده از فناوری شهر هوشمند از داستان‌هایی در مورد پیشرفت، مدرنیته و نوآوری برای تثبیت و پنهان کردن بی‌عدالتی‌های شهری موجود استفاده می‌کند.
بنابراین شهر و ساکنان آن هم با نظارتی که داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و هم توسط مقاماتی که قلمرو را کنترل می‌کنند، «تسخیر می‌شوند».
در مقایسه با زمین فروش شیک که معمولاً پروژه‌های شهر هوشمند را همراهی می‌کند، رویکرد بی‌پرده شهردار بیشتر شبیه اتهامات تند «اخبار جعلی» است که اکنون در گفتمان سیاسی رایج است.
منطق “شهرهای هوشمند”
در عمل، شهر هوشمند با چشم انداز بسیار متفاوت است. بهتر است به عنوان درک شود شهر تسخیر شده.
شورا می گوید 10 میلیون دلار استرالیادر حال روشن کردن داروینپروژه «ارائه فناوری هوشمند برای تشویق راه‌حل‌های نوآورانه و تقویت زندگی اجتماعی» است. ما استدلال می کنیم که بهتر است به عنوان یک پروژه نظارت و کنترل دیده شود که در تاریخ طولانی شهرنشینی-استعماری گنجانده شده است.
تشدید نظارت
پروژه داروین همچنین در چارچوب طرح دولت فدرال برای توسعه شمال استرالیا رخ می دهد. این دستور کار توسعه از جمله به دلیل آن مورد انتقاد قرار گرفته است کمبود علاقه در مردم بومی که مالکان سنتی بسیاری از زمین ها هستند.
نگرانی های مربوط به حریم خصوصی نادیده گرفته شد
بیشتر بخوانید: آیا سیستم اعتبار اجتماعی چین به استرالیا می آید؟
شهر تصرف شده به عنوان الگویی برای حکمرانی شهری، قابلیت های ارائه شده توسط سیستم های هوشمند را می گیرد و آنها را در نظارت و کنترل به کار می گیرد. اغلب این شامل وارد کردن ابزارها و ایده ها از اطلاعات نظامی به ادارات پلیس و گسترش روش های کنترل استعماری می شود – مانند محدودیت های رفاهی در جوامع بومی – به کل جمعیت
داروین در راه تبدیل شدن به یک شهر تسخیر شده است، اما تنها نیست. از آنجایی که تمام سطوح دولت در سراسر استرالیا به دنبال راه‌های هوشمندانه‌تری برای حکمرانی هستند، نمونه‌هایی از فناوری‌های شهری مشابهی که در پلیس و کنترل مورد استفاده قرار می‌گیرند در سرتاسر کشور در حال ظهور هستند.
اول، اینکه فناوری‌های دیجیتال – معمولاً به شکل راه‌حل‌ها و خدمات خریداری شده از شرکت‌های خارج از دولت – بخشی ضروری از آن هستند “سرزنده” و “زنده پذیر” “شهرهای جهان”.
در نهایت، “شهر هوشمند” در استرالیا نه به عنوان یک گسست از شیوه های قدیمی تر و مشابه حاکم بر فضای شهری، بلکه به عنوان ادامه پروژه شهرک نشین-استعماری شناخته می شود. جابجایی، محفظه و کنترل.