شواهد حکایتی زیادی وجود دارد که نشان می دهد پشتیبانی از دوربین های عمومی با هدف کشف جرم و تضمین امنیت عمومی استفاده می شود. اما نکته اینجاست که در عمل غیرممکن است که به دوربین نگاه کنید و بدانید پشت لنز چه اتفاقی می افتد، آیا کسی در حال تماشای آن است، آیا تصویر شما با آژانس های دیگر به اشتراک گذاشته می شود یا حتی اگر دوربین روشن باشد. این مهم است. به عنوان اعضای جامعه، ما افرادی هستیم که تحت نظارت قرار می‌گیریم، این داده‌ها و شباهت‌های شخصی ما است که توسط این سیستم‌ها ضبط و استفاده می‌شود، بنابراین باید به ما گفته شود برای چه چیزی و توسط چه کسی.
اما استراتژی محدودیت هایی دارد. اولاً، همه دوربین‌ها تابع مقررات نیستند – دوربین‌هایی که در املاک مسکونی و تجاری هستند تحت پوشش قرار نمی‌گیرند، و نه دوربین‌هایی که توسط NHS اداره می‌شوند. از چنین اپراتورهایی خواسته می شود که به “پذیرش کنندگان داوطلبانه” کد تبدیل شوند. دوم، سؤالاتی در مورد اینکه آیا کمیسیونر قدرت اجرای مقررات خود را در مورد ارائه دهندگان دارد یا خیر، و عواقب عدم انجام این کار چه خواهد بود – هیچ مجازات آشکاری وجود ندارد که توسط کمیسیونر اعمال شود. سوم، از آنجایی که یک کمیسر اطلاعات نیز در این زمینه صلاحیت دارد و همیشه مشخص نیست که چه کسی اختیار اولیه مربوط به مقررات دوربین ها را دارد.
این فقط تعداد زیاد دوربین ها نیست که نگران کننده است. سیستم های مختلف که توسط بسیاری از بخش های دولتی و سازمان های خصوصی به صورت تکه تکه و تکه تکه در 20 سال گذشته به کار گرفته شده اند، قابلیت های فنی بسیار متفاوتی را ارائه می دهند و به روش های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. عدم استانداردسازی و آگاهی عمومی محدود در مورد اینکه دوربین های مداربسته چه قابلیت هایی دارند و چه کاربردی دارند وجود دارد. با توجه به پیشرفت‌هایی که در فناوری تشخیص چهره و ردیابی حرکت صورت گرفته است، این امر به ویژه مهم است.
در حالی که انتشار این استراتژی نشان می‌دهد که تلاش‌های هماهنگ بیشتری برای نظارت بر نحوه استفاده از دوربین‌های مداربسته در آینده انجام خواهد شد، نمی‌توانیم این نکته را نادیده بگیریم که در عین حال فناوری به طور مداوم در حال حرکت است. به احتمال زیاد شاهد افزایش دوربین‌های بدنه‌ای که توسط کارمندان دولتی و دوربین‌های نظارتی استفاده می‌شوند همراه با نرم‌افزار پردازشی پیچیده که امکان تشخیص چهره، ردیابی افراد و حتی تشخیص رفتار را فراهم می‌کند، خواهیم بود.
همچنین نگرانی هایی در مورد سوء استفاده از دوربین ها وجود دارد، به عنوان مثال اپراتورهای دوربین از موقعیت خود سوء استفاده می کنند فضول یا سود تجاری. یا دوربین هایی که این کار را انجام می دهند کمی برای جلوگیری از جرم، جایی که کیفیت تصویر بود برای استفاده در دادگاه بسیار ضعیف است، یا حتی مواردی که دوربین هایی که می توانستند فیلم های حیاتی تهیه کنند، بودند برای صرفه جویی در هزینه خاموش شد. با پیشرفت فناوری دیجیتال، مانند تشخیص چهره، مشکلاتی نیز در مورد آن وجود دارد حفظ حریم خصوصی، به اشتراک گذاری داده ها و پروفایل و “اثر سرد” احتمالی که این امر بر جامعه خواهد داشت.
پلیس وست میدلندز، CC BY-SA
این مسئولیت کمیسر دوربین های نظارتی است که اطمینان حاصل کند که دوربین های نظارتی مطابق با قانون عمل می کنند و به مردم اطمینان می دهند که استفاده از آنها به نفع جامعه است.
اولین مقررات جهانی
در آینده، فرآیندهای دوربین‌های نظارتی مبهم‌تر، پیچیده‌تر و به طور بالقوه با داده‌های منابع مختلف، از جمله رسانه‌های اجتماعی یکپارچه‌تر خواهند شد، به این معنی که تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه کسی باید بررسی شود و چه کسی نظارت فشرده را تعیین می‌کند، توسط داده‌های بزرگ و الگوریتم‌ها تعیین می‌شود. هر چارچوب نظارتی که با سرعت تغییرات مطابقت نداشته باشد یا نتواند به زودی بی ارزش خواهد شد.
منبع: https://theconversation.com/if-surveillance-cameras-are-to-be-kept-in-line-the-rules-will-have-to-keep-pace-with-technology-74271
شیوع روزافزون دوربین‌ها و درک بیشتر از روش‌های متعددی که ما تحت نظر قرار می‌گیریم، باعث شده بسیاری از افراد – از جمله کمیسر فعلی، تونی پورتربرای ابراز نگرانی از اینکه بریتانیاراه رفتن در خواب به حالت نظارت“. این سؤالات مهمی را در مورد اینکه آیا می‌توانیم مطمئن باشیم که همه این دوربین‌ها به گونه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند که عموم مردم آن را تأیید می‌کنند، مطرح می‌شود – و اگر نه، آیا مقررات می‌تواند اپراتورهای دوربین‌های مداربسته را وادار به انجام این کار کند.
با گرد هم آوردن تمام عناصر مربوط به نظارت دوربین در یک ابتکار منسجم، این می‌تواند منسجم‌ترین رژیم حاکم بر دوربین در جهان باشد – رژیمی که در مورد نیز کاربرد دارد. دوربین های فیلمبرداری بدنه، دوربین های تشخیص خودکار شماره پلاک (ANPR).، و پهپادهای هوایی.